آیت الله العظمی بهاءالدینی (ره):

«مرحله ی اول اخلاق اسلامی، تهذیب نفس خود است. انسان به واسطه ی آن، آتش را از خود دور می کند. آن گاه نوبت به تدبیر منزل می رسد و سوم تطهیر جامعه است. انسان کامل کسی است که این سه مرحله را بپیماید . انسانی که خود و خانواده اش را ساخت، می تواند چون خورشید اطرافش را روشن کند و فرد مستعدی را از این نور بهره مند سازد. تمام تبلیغات اسلام برای این است که بشر ساخته شود. اگر ما درون افراد را اصلاح کنیم، تمام تعارض ها و تزاحم ها از بین می رود».

سیری در آفاق، ص 197

• خوابیدن روبه قبله مستحب است، زیرا در مسیر جریان مغناطیسی زمین قرار می گیریم و با این کار آهن بدن ما منظم شده و در نتیجه همیشه سالم می مانیم و به عوارض قلبی دچار نمی شویم، در غیراین صورت آهن در جدار رگ ها رسوب کرده و در نتیجه آهن بدن کم می شود و سبب تصلب شرایین و عوارض قلبی می شود و به کبد که تقسیم کننده آهن بدن است، لطمه شدیدی وارد میسازد. خوابیدن روی شکم باعث افزایش قوس کمر و گردن شده و در نتیجه کمر درد را در افراد ایجادمیکند خواب قبل از ظهر (قیلوله) باعث رفع خستگی، تجدید قوای عصبی،افزایش نشاط، تقویت مغز و حافظه می شود.

پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله):

اگر ترس آن نبود که غلو کنندگان …بگویند، درباره تو سخنی می گفتم که بین جماعت مردم نمی رفتی ، جز آن که خاک ریز پایت را برمی گرفتند و از آن شفا می جستند.

خصال: ص 575 ح1

عید اکمال دین و یأس کفار بر شما شیعیان راستین امیرالمومنین علی (ع) مبارک باد.

امام باقر(ع):

الدعاءٌ بعد الفریضه افضلٌ مِنَ الصلاه تنفُّلاً؛

دعا کردن پس از نماز واجب، برتر از خواندن نماز مستحبی است.

الکافی،ج3،ص 34

امر به معروف و نهی از منکر، یکی از اصول عملی اسلام و از مهمترین و عظیم ترین فرایض دینی در اسلام و فقه اسلامی است. قرآن کریم و روایات فراوانی، با بیانات و تعبیرهای گوناگون اهمیت و عظمت این دو فریضه بزرگ اسلامی را بیان کرده اند. و درباره عظمت شان این دو فریضه مهم ، تعبیری رساتر و کاملتر ازآنچه در آیات قرآن و آنچه از اهل بیت وحی و عصمت آمده است نمی یابیم«ولا یِنبّّئُکَ مِثل خَبیرٍ؛ و چنین موضوعی را کسی همانند آگاه و خبیر، خبر ندارد»(سوره فاطر، آیه 14)

پیشوای یکتاپرستان حضرت علی (ع) می فرمایند:«تمام کارهای نیک و (حتی) جهاد در راه خدا در برابر امر به معروف و نهی از منکر همچون آب دهان در برابر دریای پهناور است.»(نهج البلاغه؛ حکمت 374، ص 721)