نمیدانم لحظاتی که بر خط سرخ افق در دریای بی کران خیره بودی، چگونه آهنگ غم را سرودی و با صدای امواج خروشان و نجوای ماهی ها، سازت را می نواختی؟
شب هنگام با دیدن سیاهی بی انتها، به ستارگان خیره می شدی و با صلابت تو دریا اقتدار می یافت.
ای غریب محصور شده در آتش و آب، آب توانت را تاب نیاورد و تو را با آتش عشقت، به دل خونین خود سپرد و پر کشیدی به آسمان کبود پر دود و با رفتنت اقیانوس هم به تنگ آمد.
غم از دست دادن شما فرزندان این مرز و بوم، مرثیه ای دیگر بود و دردی جانگداز

عرض تسلیت داریم و از خداوند منان برای بازماندگان ایشان صبر جزیل مسئلت داریم.

همکار فرهنگی مدرسه علمیه الزهرا(س) فامنین

 حاجیلو